Meester is gii
Door: Rudy
Blijf op de hoogte en volg Rudy
10 November 2016 | Suriname, Godowatra
Vanmorgen (woensdag) opgestaan met een flinke Trumpkater, zoals wellicht velen onder jullie. De tijd zal het uitwijzen, maar ik krijg het steeds meer de indruk dat domheid en achterlijkheid het aan de top van landen en instellingen voor het zeggen krijgen. Ook dat is democratie, zeker? Wat baat het dat mensen mondig worden, zonder te zijn opgevoed tot kritische en bedachtzame burgers? Ze vallen ten prooi aan gewetenloze mooipraters; zo was het in de jaren 30, zo is het nu. Of ze krijgen een bepaalde functie en durven dan bij de minste schijn van risico geen verantwoordelijkheid op te nemen.
Hier ben ik voor Kajana aan het aftellen en kijk uit naar wat Paramaribo me zal brengen. Komende woensdag verwacht ik landgenoot Hansy, een brandweerman, die me hier zal aflossen (als het meevalt tot na nieuwjaar), en dan vertrek ik normaal vrijdag, als er een vliegtuig is.
Ik denk in alle bescheidenheid in deze kortere periode toch wat nuttigs te hebben verricht, een beetje zoals vorige jaren, en toch ook weer wat hoogten en laagten te hebben meegemaakt. Nu blijf ik dapper bij mijn besluit dat ik vooraf al had gemaakt: de cyclus van 4 jaar wordt hierbij afgesloten, en 2017 wordt een jaar van andere plannen en projecten. Zonder Suriname los te laten uiteraard, maar wel, dankzij internet, op afstand.
Zondag uitgenodigd op een dodenherdenking bij mr. Frits. Zijn overleden ouders waren katholiek gedoopt, en dus had hij de catecheet van het kerkje van Ligorio (de pater is er niet meer) gevraagd om wat gebeden te lezen. Daarna deed de hele familie rituele doeken op het hoofd en gingen enkele mensen buiten voor de open deur volgens de oude traditie een maaltijd bereiden en drank plengen voor de andere voorouders. Ik mocht het hoogst uitzonderlijk filmen. Zie hieronder.
In Suriname kunnen ze de kerk in het midden houden! Daarna aten we de bij die gelegenheid traditionele rijst met pindasaus, en een heerlijk stuk wildgebraad. En de meisjes van Kosindo hebben weer flink gedanst.
Die middag keerde ik in de gloeiende zon weer naar huis en viel meteen in slaap in mijn hangmat. Een uur later werd ik wakker met stevige hoofdpijn. Het vlees? Nee, geen buikkrampen. Natuurlijk, deshydratatie en een stevige hitteslag. Ik was vergeten om na die stevige wandeling voldoende water te drinken. Normaal doe ik als een kameel: alleen veel water 's morgens en 's avonds, maar dan blijf ik overdag in de beschutting van de zaal. 2 dagen flauwtjes geweest, beetje koorts, weinig eetlust. Thee van zoethout en enkele limoentjes vers van de boom hielpen me erbovenop.
Een topmoment: Nelson, mijn trouwe huishoudhulp, gaat al meer dan 2 jaar niet naar school. Hij kon immers geen papieren voorleggen van zijn vorige school in de stad, en zijn familie keek daar blijkbaar niet naar om. Daar hij blijkbaar op mij begon te rekenen om daar iets aan te doen, vroeg ik Tjitra gisteren of zij misschien die papieren kon halen op zijn vroegere school. Vanmorgen ging ze langs. Een uur later had ze alle documenten, en reed ze ermee naar het vliegveld. Twee uur daarna ging ik met Nelson en de documenten triomfantelijk naar het schoolhoofd. Morgen mag hij naar school. Het kan ook snel gaan. Misschien denkt hij later nog eens aan hoe zijn schoolcarrière toch nog is doorgegaan? En inderdaad (nu intussen donderdag) stond hij al om 6.30 uur aan mijn deur, want ik moest hem tegen 8 uur naar school brengen en we mochten niet te laat zijn. 13 jaar, naar het 3de leerjaar. Hopelijk gaat het goed. Want ik ben het die zijn rapporten en ev. klachten ga krijgen (en zijn schoolgeld betaal, gelukkig een kleinigheid).
Trager gaat het met de aangekochte apparatuur voor de zonne-installatie. Nog niet aangekomen. Het zal voor mijn opvolger zijn. Maar goed, ik had toch altijd voldoende stroom voor koelkast, 2 laptops, x aantal gsm's en verlichting. Bioscoop was er niet bij. Oorzaak: geen avondlijke lantifaja, stroom van de dorpsgenerator, waarmee ik vorig jaar altijd een reserve kon opbouwen. 1 keer kreeg het dorp een hoeveelheid brandstof cadeau van Digicel, de concurrent van Telesur, die van de nieuwe mast. En wat deden ze? Een hele nacht groot feest, tot zonsopgang stroom. Behalve in mijn wijk, want er was een zekering kapot. De volgende avond was die hersteld, maar toen was de brandstof weer bijna op. Dus welgeteld 1 avond heb ik alle 5 de laptops in 1 keer kunnen opladen. Altijd weer moest ik kinderen teleurstellen die de laptops wilden gebruiken. En wat begrijpen ze daarvan? 'Meester is gierig'. Waarom laad ik niet gewoon alles op tot alle reserve op is en ik ook in het donker zit? Zo is het leven hier toch?
Hier ben ik voor Kajana aan het aftellen en kijk uit naar wat Paramaribo me zal brengen. Komende woensdag verwacht ik landgenoot Hansy, een brandweerman, die me hier zal aflossen (als het meevalt tot na nieuwjaar), en dan vertrek ik normaal vrijdag, als er een vliegtuig is.
Ik denk in alle bescheidenheid in deze kortere periode toch wat nuttigs te hebben verricht, een beetje zoals vorige jaren, en toch ook weer wat hoogten en laagten te hebben meegemaakt. Nu blijf ik dapper bij mijn besluit dat ik vooraf al had gemaakt: de cyclus van 4 jaar wordt hierbij afgesloten, en 2017 wordt een jaar van andere plannen en projecten. Zonder Suriname los te laten uiteraard, maar wel, dankzij internet, op afstand.
Zondag uitgenodigd op een dodenherdenking bij mr. Frits. Zijn overleden ouders waren katholiek gedoopt, en dus had hij de catecheet van het kerkje van Ligorio (de pater is er niet meer) gevraagd om wat gebeden te lezen. Daarna deed de hele familie rituele doeken op het hoofd en gingen enkele mensen buiten voor de open deur volgens de oude traditie een maaltijd bereiden en drank plengen voor de andere voorouders. Ik mocht het hoogst uitzonderlijk filmen. Zie hieronder.
In Suriname kunnen ze de kerk in het midden houden! Daarna aten we de bij die gelegenheid traditionele rijst met pindasaus, en een heerlijk stuk wildgebraad. En de meisjes van Kosindo hebben weer flink gedanst.
Die middag keerde ik in de gloeiende zon weer naar huis en viel meteen in slaap in mijn hangmat. Een uur later werd ik wakker met stevige hoofdpijn. Het vlees? Nee, geen buikkrampen. Natuurlijk, deshydratatie en een stevige hitteslag. Ik was vergeten om na die stevige wandeling voldoende water te drinken. Normaal doe ik als een kameel: alleen veel water 's morgens en 's avonds, maar dan blijf ik overdag in de beschutting van de zaal. 2 dagen flauwtjes geweest, beetje koorts, weinig eetlust. Thee van zoethout en enkele limoentjes vers van de boom hielpen me erbovenop.
Een topmoment: Nelson, mijn trouwe huishoudhulp, gaat al meer dan 2 jaar niet naar school. Hij kon immers geen papieren voorleggen van zijn vorige school in de stad, en zijn familie keek daar blijkbaar niet naar om. Daar hij blijkbaar op mij begon te rekenen om daar iets aan te doen, vroeg ik Tjitra gisteren of zij misschien die papieren kon halen op zijn vroegere school. Vanmorgen ging ze langs. Een uur later had ze alle documenten, en reed ze ermee naar het vliegveld. Twee uur daarna ging ik met Nelson en de documenten triomfantelijk naar het schoolhoofd. Morgen mag hij naar school. Het kan ook snel gaan. Misschien denkt hij later nog eens aan hoe zijn schoolcarrière toch nog is doorgegaan? En inderdaad (nu intussen donderdag) stond hij al om 6.30 uur aan mijn deur, want ik moest hem tegen 8 uur naar school brengen en we mochten niet te laat zijn. 13 jaar, naar het 3de leerjaar. Hopelijk gaat het goed. Want ik ben het die zijn rapporten en ev. klachten ga krijgen (en zijn schoolgeld betaal, gelukkig een kleinigheid).
Trager gaat het met de aangekochte apparatuur voor de zonne-installatie. Nog niet aangekomen. Het zal voor mijn opvolger zijn. Maar goed, ik had toch altijd voldoende stroom voor koelkast, 2 laptops, x aantal gsm's en verlichting. Bioscoop was er niet bij. Oorzaak: geen avondlijke lantifaja, stroom van de dorpsgenerator, waarmee ik vorig jaar altijd een reserve kon opbouwen. 1 keer kreeg het dorp een hoeveelheid brandstof cadeau van Digicel, de concurrent van Telesur, die van de nieuwe mast. En wat deden ze? Een hele nacht groot feest, tot zonsopgang stroom. Behalve in mijn wijk, want er was een zekering kapot. De volgende avond was die hersteld, maar toen was de brandstof weer bijna op. Dus welgeteld 1 avond heb ik alle 5 de laptops in 1 keer kunnen opladen. Altijd weer moest ik kinderen teleurstellen die de laptops wilden gebruiken. En wat begrijpen ze daarvan? 'Meester is gierig'. Waarom laad ik niet gewoon alles op tot alle reserve op is en ik ook in het donker zit? Zo is het leven hier toch?
-
10 November 2016 - 19:38
Jardi Embrechts:
Leuk om je gelukkig in Suriname te zien :). -
11 November 2016 - 08:19
Kenneth Boumann:
Beste Rudy,
Ook ik ben op die bewuste woensdagochtend, zoals altijd - heel tropisch, eigenlijk, zoals vroeger op Lelydorp, Kofidyompo, Suriname - omstreeks drie uur na middernacht verkwikt opgestaan in Gent, België. Direct aan de slag.
Ook ik ben opgestaan met met een kater. Verschrikkelijk. Gelukkig was het mijn eigen kater. "Eigen volk" is, zoals je weet, altijd beter. Hij heet echter niet Donald of Trump, en heeft wel een mooie vacht, maar lang niet zo'n mooie haardos als de "bête noire" van de halve wereld en misschien zelfs bijna de hele wereld.
Pipo - zo heet mijn kater - herinnert aan de verzamelnaam die ik met duivels genoegen geef aan aldie politike zwaargewichten: politci en vakbondshogepriesters, luitjes die bijna altijd volgevreten voor de dag komen , steeds de "pompous arse" uithangend - deze pipo's.
Kater Pipo daarentegen heeft gelukkig niets te maken met de wereldwijde katertoestand waar het vrij banale verkiezingscircus rond Good Old Trump toe leidde . Hij heet dooddleuk Pipo, ja zelfs Pipo Smidse, naar de straat in Gent waar hij als straatloper werd opgepakt en enkele jaren geleden aan mijn goede zorgen werd toevertrouwd. Hij geniet ten volle van het leven en laat, heel wijs van hem, Gods water over Gods akker vloeien: als zijn butler, ik dus, hem maar op zijn miauwtjes bedient Je kan je voorstellen dat ik , naast deze veeleisende seigneur en nog enkele andere soortgenoten in een huis vol historisch waardevolle boeken, waaronder verschillende verdiepingen met materiaal over het Europees-Creoolse verleden van West-Indië en met name de oude Nederlandse koloniën in dat gebied, ik schouderhalend aan de slag ben gegaan op die bewuste woensdag, mij spoedend op weg naar het Joods Historisch Museum in Amsterdam en naar een grondige voorbereiding van een bezoek van mijn Belgische collega-bibliofielen over enkele maanden aan diverse Amsterdamse instellingen. Hopelijk bestaat de wereld dan nog. Ik meen me de uitspraak van die ""ellendeling" Trump te herinneren: "I will nuke them". Even wat kernbommen rondstrooien als waren het pepernoten . Misschien kunnen die pieten die, dankzij allerlei politiekcorrecte en heel geleerde geestdrijvers in Nederland werkloos dreigen te worden, Mr President een handje helpen bij het strooien van zijn "nukes". I wish them , Mr President Trump and God's wonderful world well. En ga elke dag, in alle vroegte en daarna negentien volle uren aan de slag. Trump or no Trump. Gelukkig blijft het gruwelijke en afschuwelijke Surinaamse weer en klimaat mij bespaard. Dat zou voor mij een groter probleem zijn dan de Trumps van deze wereld. -
12 November 2016 - 12:53
William:
Goed jou te mogen lezen en vernemen dat het je goed gaat.
Nu hopen dat de komende weken nog meerdere onvergetelijke gebeurtenissen en waarnemingen te beurt vallen en zo een gunstige lijn trekken onder de vele inspanningen die je deed aldaar.
Hier is de winter zij intrede aan het doen, vooral de frisse nachten, morgen- en avondstonden zij niet leuk, daarbij heb ik een hekel aan die vroege avonduren.
Bzn -
12 November 2016 - 13:02
William:
Ja, sorry, je weet welke goede pc, internet ea specialist ik ben.
Door een ander manoeuvre van mijn sprong mijn reactie ineens af, vind ik ze dan tocht deels terug bij de andere reacties.
Ik wilde je natuurlijk nog een prettig vervolg toe wensen.
Grtjs van an 't zéééitje.
William -
13 November 2016 - 16:10
REMOUCHAMPS Marie-Jeanne Et FAMEREE Mchel :
Toujours très contente de recevoir votre journal de voyage.
J'ai eu l'occasion récemment de voir à la TV un film sur l'esclavage au Surinam et cela m'a fort intéressée même si c'était une romance (les paysages, l'ambiance, les us et coutumes, etc.).
En juillet dernier, nous avons fait une croisière en mer Baltique avec traversée du canal de Kiel et escales à Copenhague, l'île de Gotland, Stockholm, Helsinki, Saint-Pétersbourg, Tallin, Gdansk et Warnemünde puis de nouveau le canal de Kiel. Une plongée dans les terres nordiques.
Nous avons fort apprécié notre voyage.
Nous serions évidemment heureux d'avoir quelques nouvelles de Nelle et de l'évolution de la petite société qui l'habite.
Toujours très heureuse d'avoir de vos nouvelles, Rudy, à bientôt,j'espère,
M-J REMOUCHAMPS
-
17 November 2016 - 16:54
Frans Tytgat:
Rudy,
Van harte gelukgewenst met je vier voorbije jaren. Hoe vlug is dat gegaan zeg ! Voor wat je ook in de toekomst onderneemt: het allerbeste en mijn bewondering.
Frans.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
