Ik doe het naar behoren, denk ik
Door: Rudy
Blijf op de hoogte en volg Rudy
19 Oktober 2016 | Suriname, Godowatra
Mijn derde zondag op Kajana al. En ik heb er een echte zondag van gemaakt. Schandalig laat opgestaan, om kwart voor acht, ontbeten met Franse vijgenconfituur en een stuk peperkoek na, sterke koffie zoals alleen Seeigi die hier kan zetten, en dan toch wat doorgewerkt aan de herziening van de tarieven van Kosindo Lodge op de website surinamelodge.nl. Want ja, onze prijzen zijn in euro, en daarmee koop je nu 8,50 SRD, tegenover 3,80 SRD vorig jaar. Er is wel een sterke inflatie, maar toch zeker geen 100 %, zodat we de prijzen toch nog flink kunnen laten zakken, en dus veel interessanter maken voor de - helaas schaarse - toeristen. Nederlanders laten zich te veel bang maken door al het lawaai in de media over de economische en politieke crisissituatie hier. Alsof er enig nadeel voor buitenlanders in zou zitten! De slachtoffers zijn de armsten in de maatschappij, cynisch genoeg zij die voor de huidige regering hadden gestemd. Maar ik volg al 40 jaar de Surinaamse politiek, en kan dus echt wel een potje relativeren. Is voor de Surinamer alles een pak duurder geworden, voor wie euro's heeft, is het net goedkoper. En wie vreest voor relletjes in de binnenstad: in het binnenland is alles zoals altijd. Dit terzijde.
De eerste kinderen komen de zaal binnengesijpeld. Helaas voor sommigen, maar ik heb zondag uitgeroepen tot computerloze dag. Ook al omdat er gisteren al te veel werd gecharged, en het lampje van de solarinstallatie een paar keer in het rood ging. Dus de nieuwe batterijen wat ademruimte geven. Enkelen zetten zich aan het tekenen, anderen gaan op het grasveld voetballen. Dus kan ik rustig doorwerken. Dan geluncht, kan het feestelijker, met de kaas die Frans onderweg uit de stad op Tapawatra voor me had gekocht. Wat smaakt een simpel plakje kaas hier! En dan nog met olijven, op de broodjes die tante Boter nog steeds elke avond bakt. Daarna gewoon wat luieren in de hangmat, tegen 5 uur in de rivier plonzen, dan in de tuin genieten van een groot glas aangelengd echt Duits Johannesbeersanft/cassis met veel ijsblokjes. Links gaat de zon onder met veel tinten rood, en even later verschijnt rechts een grote volle maan, maar een die echt heel veel licht geeft in deze tijd zonder lantifaja (stroom van de dorpsgenerator). En wat een sterrenpracht zonder lichtvervuiling! Maar daar roepen mijn koks me al binnen voor het eten: friet met stoverij. Nu ja: van voorgekookte zoete bataat, in olijfolie gebakken, en de stoverij heet Vlaamse hachee en komt uit een Nederlands blik van Struijk. Het smaakt niettemin hemels. En na het eten samen met een tiental kinderen op de laptop een filmpje kijken uit mijn rijke verzameling, een jaar lang gekopieerd van mijn digicorder.
Genoeg culinairs nu, maar ik stel de thuisbasis graag gerust over de leefbaarheid van dit stukje Amazonewoud. Vorige dinsdag kwam Jangjanman thuis, na een lang verblijf in de stad. Met hem de Nederlandse cineast met zijn assistente (voor de promotiefilm; zie vorig verslag) en een stagiaire toerisme met de opdracht om een aantal lodges kritisch te screenen. Feest voor mij, want ik mocht ze op vraag van Jangjanman voortdurend overal vergezellen, en 3 keer per dag mee-eten! We deden een junglewandeling, gingen 's avonds kaaimannen spotten, amuseerden ons kostelijk in de natuurlijke jacuzzi van Peti Sula bij Awaradam en filmden het hele proces van cassave (maniok) raspen, persen, drogen en bakken tot grote platte broden, alsook het versieren van kalebassen. Allemaal activiteiten die de toeristen hier kunnen uitoefenen. De vrijdag dat ze met het vliegtuig zouden vertrekken, heb ik ze nog even meegenomen op een wandeling van Kajana naar Ligorio. Onderweg kon August nog heel wat filmen. In de Ligorioschool mochten we van het schoolhoofd, die me nog kende van vorig jaar, even een opname maken in de zesde klas. Seeigi wist niet waar hij het had toen we zomaar zijn klas binnenstapten en de leerlingen vroegen om een liedje in het Saramaccaans te zingen.
Stagiaire Camille (24) uit Utrecht - niet met SPS - blijft zeker nog een week, met korte tussenpozen in andere lodges. Ze maakte een lange rondreis door Zuid-Amerika, schreef zich vervolgens in op een hogere school in Paramaribo en kwam zo aan die stageopdracht. Ze verblijft in een cabin van de lodge, en heeft daar kost en inwoon in ruil voor wat taken. Ze blijft maar zeggen hoe blij ze is dat ik hier toevallig ook ben. Ze vertelde dat ze een oom heeft die op mij lijkt, en vroeg of ze me oom Rudy mocht noemen. Omdat zo niet zo van rijst houdt, komt ze af en toe bij mij aperitieven en avondeten. Natuurlijk de Vlaamse stoverij, en ze was ook dol op mijn soep van zwarte napi.
We hadden ook een paar dagen een heel atypisch Nederlands echtpaar. Ze sliepen in een tentje en hadden een opblaasbare kano mee. Daarmee zijn ze een eindje voorbij Awaradam gaan spelevaren en kamperen, zomaar zonder gids noch telefoonbereik. Ongezien. Gelukkig kwamen ze ongedeerd en tevreden terug, en nu zijn ze richting Atjoni, stroomafwaarts, vertrokken in hun kano. Ze gaan gewoon zien hoe ver ze zo geraken, en dan desnoods met een korjaal verder varen. Van avonturiers gesproken.
Nu wacht ik met spanning op mijn nieuwe regulatoren uit Californië voor de zonnepanelen en op mijn medicijnen uit België. De elfde doos is dus niet uitgekomen. Wel had Tjitra intussen al nieuwe watersandalen en vitamines meegegeven met Jangjanman. De panelen doen het behoorlijk met het antieke vervangtoestel dat we kregen, behalve dat ik de batterijstand slechts kan aflezen aan een groen of oranje lampje. Geen idee van de werkelijke lading, en dus geen luxe zoals beamer, of de koelkast 's nachts laten draaien. Maar goed, ik heb licht, de ijskast doet het ook zo heel behoorlijk, en ik kan laptops en telefoons chargen zolang het lampje groen is, wat meestal aardig lukt.
Vandaag is het al weer woensdag, en rustig. Frits houdt even een pauze met zijn registratie, en Jangjanman is naar Bendiwatra, het zevende dorp stroomafwaarts aan de overkant, waar geen vreemden mogen komen en waar ook de begraafplaats ligt. Wellicht voor iets ritueels.
Oké, uitgepraat, en laat ook maar iets weten. Een mailtje, appje of belletje (lokaal tarief hoor: 050 94 61 28 uit België, 06 37 72 27 46 uit Nederland of 750 37 47 uit Suriname) doet altijd plezier.
En gefeest wordt er op elk moment!
De eerste kinderen komen de zaal binnengesijpeld. Helaas voor sommigen, maar ik heb zondag uitgeroepen tot computerloze dag. Ook al omdat er gisteren al te veel werd gecharged, en het lampje van de solarinstallatie een paar keer in het rood ging. Dus de nieuwe batterijen wat ademruimte geven. Enkelen zetten zich aan het tekenen, anderen gaan op het grasveld voetballen. Dus kan ik rustig doorwerken. Dan geluncht, kan het feestelijker, met de kaas die Frans onderweg uit de stad op Tapawatra voor me had gekocht. Wat smaakt een simpel plakje kaas hier! En dan nog met olijven, op de broodjes die tante Boter nog steeds elke avond bakt. Daarna gewoon wat luieren in de hangmat, tegen 5 uur in de rivier plonzen, dan in de tuin genieten van een groot glas aangelengd echt Duits Johannesbeersanft/cassis met veel ijsblokjes. Links gaat de zon onder met veel tinten rood, en even later verschijnt rechts een grote volle maan, maar een die echt heel veel licht geeft in deze tijd zonder lantifaja (stroom van de dorpsgenerator). En wat een sterrenpracht zonder lichtvervuiling! Maar daar roepen mijn koks me al binnen voor het eten: friet met stoverij. Nu ja: van voorgekookte zoete bataat, in olijfolie gebakken, en de stoverij heet Vlaamse hachee en komt uit een Nederlands blik van Struijk. Het smaakt niettemin hemels. En na het eten samen met een tiental kinderen op de laptop een filmpje kijken uit mijn rijke verzameling, een jaar lang gekopieerd van mijn digicorder.
Genoeg culinairs nu, maar ik stel de thuisbasis graag gerust over de leefbaarheid van dit stukje Amazonewoud. Vorige dinsdag kwam Jangjanman thuis, na een lang verblijf in de stad. Met hem de Nederlandse cineast met zijn assistente (voor de promotiefilm; zie vorig verslag) en een stagiaire toerisme met de opdracht om een aantal lodges kritisch te screenen. Feest voor mij, want ik mocht ze op vraag van Jangjanman voortdurend overal vergezellen, en 3 keer per dag mee-eten! We deden een junglewandeling, gingen 's avonds kaaimannen spotten, amuseerden ons kostelijk in de natuurlijke jacuzzi van Peti Sula bij Awaradam en filmden het hele proces van cassave (maniok) raspen, persen, drogen en bakken tot grote platte broden, alsook het versieren van kalebassen. Allemaal activiteiten die de toeristen hier kunnen uitoefenen. De vrijdag dat ze met het vliegtuig zouden vertrekken, heb ik ze nog even meegenomen op een wandeling van Kajana naar Ligorio. Onderweg kon August nog heel wat filmen. In de Ligorioschool mochten we van het schoolhoofd, die me nog kende van vorig jaar, even een opname maken in de zesde klas. Seeigi wist niet waar hij het had toen we zomaar zijn klas binnenstapten en de leerlingen vroegen om een liedje in het Saramaccaans te zingen.
Stagiaire Camille (24) uit Utrecht - niet met SPS - blijft zeker nog een week, met korte tussenpozen in andere lodges. Ze maakte een lange rondreis door Zuid-Amerika, schreef zich vervolgens in op een hogere school in Paramaribo en kwam zo aan die stageopdracht. Ze verblijft in een cabin van de lodge, en heeft daar kost en inwoon in ruil voor wat taken. Ze blijft maar zeggen hoe blij ze is dat ik hier toevallig ook ben. Ze vertelde dat ze een oom heeft die op mij lijkt, en vroeg of ze me oom Rudy mocht noemen. Omdat zo niet zo van rijst houdt, komt ze af en toe bij mij aperitieven en avondeten. Natuurlijk de Vlaamse stoverij, en ze was ook dol op mijn soep van zwarte napi.
We hadden ook een paar dagen een heel atypisch Nederlands echtpaar. Ze sliepen in een tentje en hadden een opblaasbare kano mee. Daarmee zijn ze een eindje voorbij Awaradam gaan spelevaren en kamperen, zomaar zonder gids noch telefoonbereik. Ongezien. Gelukkig kwamen ze ongedeerd en tevreden terug, en nu zijn ze richting Atjoni, stroomafwaarts, vertrokken in hun kano. Ze gaan gewoon zien hoe ver ze zo geraken, en dan desnoods met een korjaal verder varen. Van avonturiers gesproken.
Nu wacht ik met spanning op mijn nieuwe regulatoren uit Californië voor de zonnepanelen en op mijn medicijnen uit België. De elfde doos is dus niet uitgekomen. Wel had Tjitra intussen al nieuwe watersandalen en vitamines meegegeven met Jangjanman. De panelen doen het behoorlijk met het antieke vervangtoestel dat we kregen, behalve dat ik de batterijstand slechts kan aflezen aan een groen of oranje lampje. Geen idee van de werkelijke lading, en dus geen luxe zoals beamer, of de koelkast 's nachts laten draaien. Maar goed, ik heb licht, de ijskast doet het ook zo heel behoorlijk, en ik kan laptops en telefoons chargen zolang het lampje groen is, wat meestal aardig lukt.
Vandaag is het al weer woensdag, en rustig. Frits houdt even een pauze met zijn registratie, en Jangjanman is naar Bendiwatra, het zevende dorp stroomafwaarts aan de overkant, waar geen vreemden mogen komen en waar ook de begraafplaats ligt. Wellicht voor iets ritueels.
Oké, uitgepraat, en laat ook maar iets weten. Een mailtje, appje of belletje (lokaal tarief hoor: 050 94 61 28 uit België, 06 37 72 27 46 uit Nederland of 750 37 47 uit Suriname) doet altijd plezier.
En gefeest wordt er op elk moment!
-
19 Oktober 2016 - 18:30
Martine:
Hallo Rudy,
De tijd vliegt nogal hé. Jou perceptie van een echte zondag is wel grappig vind ik. Om kwart voor acht reeds aan de ontbijttafel. om welk uur sta je dan anders op? in ieder geval lees ik met veel plezier jou verslagen.
Blijf je nog lang?
Houd je goed en tot volgend verslag
martine -
19 Oktober 2016 - 18:39
Frans Tytgat:
Rudy, ik ben blij dat je het goed stelt. Voor het klimaat ben je alvast beter af dan bij ons want nu is werkelijk de herfst ingetreden. Door al jaren je avonturen te volgen kan en mens zich al vrij veel voorstellen. We hebben er immers ook al beelden van gezien. Hou je kloek en doe ze de groeten.
Frans. -
19 Oktober 2016 - 18:41
Rudy :
Kwart over 6 begint het te schemeren, Martine, en wie een kwartier later niet op is, wordt als malenge, lui, beschouwd. Voor het ontbijt doe ik eerst wel een meditatie, hoor. -
20 Oktober 2016 - 08:20
Dirk:
Beste Rudy,
Zoals altijd genoten van je sappig relaas.
Hou het hoofd verder koel en geniet nog van je verblijf en je werk.
Groeten, Dirk -
21 Oktober 2016 - 10:19
Johannie:
Ola Rudy
Het geluk zit in de kleine dingen des levens. Een vaak gehoord gezegde. Maar in het binnenland word je er elke dag mee geconfronteerd. En dat maakt je verblijf aangenaam. Zijn er ook kinderen die de situatie ontstijgen en voor studie naar de stad gaan, of blijven de meeste in het dorp waar ze geboren zijn? Het is natuurlijk de vraag of daar voor hen nog een toekomst ligt.
Het ga je goed.
Johannie -
22 Oktober 2016 - 13:15
William B.:
Hallo Rudy,
Het lukt me vandaag op de pc (bib), want soms is het een ramp, het nieuw besturingssysteem is moeilijk en zit vol kinderziektes (zeggen ze, maar er komt geen eind aan), daarbij stelt gmail met de regelmaat van een klok allerlei vragen voor beveiliging ea en deze zijn zo goed als niet te negeren, maar ondertussen raak je niet verder.
Blij te lezen dat het je zeer goed gaat aldaar en nog heel veel leuks toegewenst.
We wachten vol interesse naar de uitgebreide verhalen!
Hier is de grote zomer voorbij, al zitten er geregeld nog enkele goede dagen tussen, we klagen niet.
Voor mij wordt het weekend ook rustig, rustig, rustig;
Verder nog veel succes en leute!
Grtjs.
William B.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
