The only white in the village

SCROLL DOWN FOR ENGLISH

Het leven van alledag? Wel, ‘I’m the only white in the village’ (om
Little Britain te parodiëren). Pardon, in de 7 dorpen, en ik had me
toch aan wat medevrijwilligers of toch minstens een maffe Amerikaanse
zendeling verwacht. Allemaal weg. Maar … het toerisme draait,
regelmatig landt hier een vliegtuigje op de grasmat aan de overkant
van de rivier. Spectaculair gezicht wel. Dan komen ze terecht in de
lodge vlak aan de rivier, en slapen ze in bungalowtjes met alle
comfort. Daar is wel 24/24 elektriciteit. En ze krijgen er eten dat
uit de stad samen met hen is meegekomen. Nu, ik profiteer mee van dat
comfort, want daar is een winkeltje waar ze elke morgen vers, ter
plaatse gebakken brood hebben, en gekoelde drankjes (alleen cola, een
soort Fanta in 3 kleurvariëteiten, en heerlijk Parbobier in hele en
halve liters). Je weet, ik ben geen coladrinker, maar ik kan je
verzekeren dat het wel smaakt na een paar uur klas in deze hitte. Een
pintje af en toe is voor bij zonsondergang in mijn tuin, net voor ik
aan het avondeten begin. Verder zoals in alle winkeltjes in het
binnenland eieren, uien, blokken zeep om de was te doen in de rivier,
sardientjes, snoep en chips (echte brol), aanstekers voor het
keukenvuur, wc-papier, en dat was het. Zelfs geen sigaretten. Ik zie
hier niemand roken. Te duur, allicht. En als er in het weekend
toeristen zijn (tot nu toe altijd), dan ga ik een avondje ‘uit eten’
daar. Mee zitten aan de ‘table d’hôte’ kost 5,50 EUR. Daarvoor krijg
je rijst of bami, verse groente, komkommer (!), meestal kip met de
typische Chinese kruidensaus die zelfs in mijn familie nog steeds
legendarisch is, gebakken banaan en vers fruit zoals watermeloen als
toetje. En gegarandeerd een interessant praatavondje met de toeristen.

Op schooldagen sta ik om halfzeven op, dan begint het net klaar te
worden, tandenpoetsen met drinkwater, ‘douchen’ met water dat ik de
middag tevoren uit de rivier heb gehaald. Dan broodjes halen voor
ontbijt en lunch, koffie zetten (Nescafé), even luisteren naar het 12
uurnieuws op Radio 2 W.-Vl. op mijn smartphone, dan radio op Apintie
(voor een beetje ontvangst moet ik hem buiten voor de deur zetten)
voor het nieuws uit Suriname. En dan katoenen wit hemd en lange broek
aan voor school.

Als ik een vrije ochtend heb (’s middag is het te warm daarvoor) ga ik
wandelen tussen de doorpen. Een behoorlijk comfortabel zandpaadje
(gewoon op sandalen te doen), een beetje heuvelachtig. In elk dorp de
mensen groeten en een praatje maken in het beetje Saramaccaans dat ik
al spreek. ‘Un dë nö? Mi komóto fu Kajána, pe mi ta-woóko a Makándi
sikóo, awáa mi nángo a Sitonhuku. A në dën kai mi da mésite Rudy.’
(‘Goeiedag – lett. ben je er? Ik kom van Kajana, waar ik werk in de
Makandischool, nu ga ik naar Stonhuku – Steenhoek. Mijn naam die ze me
noemen is meester Rudy.’)

Genoeg voor nu. Weet je wat? Stel gerust vragen (onderaan Commentaar
kiezen, naam en mailadres invullen (dat adres blijft onzichtbaar) en
schrijven maar. Iedereen kan het dan wel lezen. Of je stuurt me een
mailtje.


Everyday life: Well, ‘I’m the only white in the village’ (remember
Little Britain?). I mean: in the 7 villages. I had expected some other
volunteers or American missionaries, but no. Still, tourism (on a very
small scale) is prospering. Now and then a small plane lands on the
grass strip just on the other side of the river here (quite a
spectacular view). Out come 2 to 6 tourists, mainly Dutch, who stay
here in the lodge for about 4 days. They visit the villages and
waterfalls, make some excursions, and are quite happy, because this is
the most authentic lodge in the country; the other are always at quite
a distance from villages. For me that lodge means being able to have a
full healthy dinner there now and then together with the tourists (for
5.50 EUR!), and some interesting conversations. They also have a shop
there where you can buy sardines, soap, toilet paper, FRESH eggs and
onions, daily baked bread, and not in the least: COLD soft drinks and
beer! They have electricity 24/24 (sun panels + lorry battery). Fish
and fruit you have to buy from the villagers, if they have grown or
caught enough. So the only thing I really miss is cheese and other
milk products. Catriona, please send me a cow, you have so many!

On school days I get up at 6.30, when the sun comes up, brush my teeth
with 40 min boiled water, take a ‘shower’ with water I fetched from
the river the day before, get some freshly baked bums, listen for 5
minutes to the Belgian radio news on my smartphone, and then to the
local radio news. Then I put on my white shirt and long trousers for
school.

When I have a free morning (too hot in the afternoon) I take a walk to
the other villages. There are quite comfortable sand paths through the
wood, somewhat up and down (you can do it on sandals), and then in the
villages I talk a bit in the little Saramaccan I know already: ‘Un dë
nö? Mi komóto fu Kajána, pe mi ta-woóko a Makándi sikóo, awáa mi nángo
a Sitonhuku. A në dën kai mi da mésite Rudy.’ You should recognize
some English in it: ‘Hello (litt. Are you there). I come from Kajana,
where I work at the Makandi School, now I’m going to Stone Hoek. The
name they call me is master Rudy.’

Enough for the time being. You know what? Do ask me whatever you would
like to know (in the comments you are free to give). Or send me a
mail, directly or through Facebook.