Drukdruk / So busy in Paramaribo

SCROLL DOWN FOR ENGLISH

Gauw-gauw een kort verslagje vanuit Paramaribo. De stad ligt erbij alsof ik er gisteren was. Zo vertrouwd allemaal, de binnenstad, de mensen, de toestanden. Dat was me 7 jaar geleden al opgevallen, en toen was het meer dan 30 jaar geleden. Grote verschil: de wereld is kleiner geworden. Dankzij de wifi bel ik zo goed als gratis naar Europa, en ik heb er al goed gebruik van gemaakt. Ik luister ’s morgens ook gauw even met mijn smartphone naar het nieuws op Radio 2 West—Vlaanderen via internet. En lees natuurlijk elke dag de nieuwsbrief van het gemeentebestuur. Ik ga straks ook nog wat foto’s uploaden. Veel heb ik niet; ik beloof dat ik in december (dan ben ik hier nog een week ‘om bij te komen’) grondig op het leven in die stad in zal gaan.

Ik had niet verwacht dat het zo hectisch zou zijn. En de warmte maakt het er niet makkelijker op, maar daar leer je mee omgaan. Het is echt een werkverblijf, boordevol voorbereidingen voor mijn 10 weken verblijf in het binnenland. Vreemdelingenpolitie, kennismaken met de directeur Binnenland van het Onderwijsministerie, alle inkopen doen (enorme klus). Maar Tjitra, de coördinatrice van de stichting die me begeleidt, is een bijzonder sympathieke, en professionele steun bij dat alles. We maken het ons intussen ook best wel gezellig samen met de andere vrijwilligers (die wel in de stad blijven).

In mijn comfortabele hotelkamer met airco, koelkast, wifi, ruim bureau, grote tv die ik nog niet bekeken heb, staan 9 kartonnen dozen, waterdicht in vuilniszakken verpakt en dichtgeplakt. Ik ben er trots op: proviand opdoen voor 10 weken zonder diepvriezer of koelkast … Maar hier hebben ze alles, uit alle landen, dus ik heb Hollandse gemberkoek en groene kool met worst in blik, rodekool, erwtjes en worteltjes, appelmoes, heel veel sardines en zo (leve de conserven!), en Zweedse krackers, Franse vijgenjam, Italiaanse olijfolie en spaghettisaus, poeder voor aardappelpuree, Nescafé (espresso!), minuutsoepjes, en 10 kilo rijst. Bier en frisdrank hebben ze ter plaatse, gelukkig. Geen kaas of andere zuivel, helaas, en die kun je in die temperatuur ook niet bewaren.

Zaterdag om 5 uur ‘s morgens komt een grote taxi me halen. Die rijdt tot Atjoni (einde van de weg), en de rest gaat per boot, maar meester Frits (mijn schooldirecteur) zal daar op me wachten, en we reizen samen naar Kajana, waar we tegen de avond hopen aan te komen.
En daar zal ik zo snel mogelijk mijn relaas vervolgen.

Heel veel groeten aan familie, vrienden, ex-collega’s en andere bekenden!
__________________________________________

Capital Paramaribo is still familiar to me, after all these years. Big difference: communication. I have wifi in my very comfortable hotel room, which enables me to make very cheap phone calls to the home front. And even listening to my favourite Flemish radio station. Of course, e-mail communication continues as if I were home. 35 years ago I could only write air mail letters, and wait 10 days for a reply.

I’ve had a really hectic time here: a lot of administration, and: buying food for 10 weeks! Mostly tins, of course, because I won’t have a fridge over there. I had it packed in 9 boxes, waterproof because water will splash over the boat now and then.

Saturday 5am a taxi is coming for me, to take me as far as Atjoni, where the road ends. And there Master Frits, head of my school, will accompany me on a long boat journey to Kajana. We hope to get there when evening falls.

Next time I hope to write to you from Kajana. More about Paramaribo in December, because I’m going to stay there one more week in a more relaxed style.

Greetings to you all!